Το ζήτημα είναι ότι και το "εξυπηρετητής" έχει αρκετά ευρεία χρήση και είναι επίσης και ο πιο δόκιμος όρος, δεδομένης της παρουσίας του στη βιβλιογραφία. Πρακτικά η όλη κατάσταση είναι κωμικοτραγική, καθώς χρησιμοποιούνται και οι δύο όροι μπερδεύοντας ακόμα και τους ίδιους τους χρήστες τους. Εν πάσει περιπτώσει, κατά τη δική μου άποψη, ο όρος είναι αδόκιμος, καθώς ένας εξυπηρετητής δεν κάνει διακομιδή. Επίσης ο όρος "διακομιστής" δεν αποδίδει σωστά τον αγγλικό όρο "server", προκαλώντας και νοηματική αποσύνδεση, άρα δυσκολεύοντας την (ορισμένες φορές αναγκαία) χρήση ενός αγγλικού περιβάλλοντος. Το ζήτημα είναι αν επιλέγουμε να συμβάλουμε στην de facto καθιέρωση ενός αδόκιμου όρου, απλά και μόνο επειδή έχει ευρεία χρήση, ή θεωρούμε ότι και άλλα κριτήρια έχουν βαρύνουσα σημασία.